Þversögn hagfræðinnar

Það er staðreynd að yfir 90% af öllu fjármagni sem er í umferð í landinu (og öðrum löndum ef því er að skipta) er búið til af bankakerfinu. Það gerist þegar bankarnir búa til lán. Flest öll fyrirtæki fjármagna vöru- og þjónustuframboð sitt með skammtímalánum. Í augum fyrirtækja eru vextir sem þau þarf að borga ekkert annað en kostnaður. Þegar kemur að því að fyrirtækið þarf að ákveða verðið á vörunni sinni er tekinn saman allur kostnaður sem liggur að baki, þar með talinn vaxtakostnaðurinn!. Þess vegna þýða háir vextir ekkert annað en hærri verðbólga. Strýrivextir leiða til verðbólgu, þvert á það sem hagfræðingar (kreppufræðingar?) fullyrða.

Eitt meginverkfæri hagfræðinnar til þess að hefta verðbólgu er því eingöngu til þess fallið að auka hana!

Már: Þess vænst að verðbólga hjaðni ört

Athugasemdir

[Eiríkur Sjóberg, 24.9.2009 kl. 13:14]

Hef einmitt spurt mig að þessu, hvort þetta geti ekki verið raunin þegar stýrivextir hækka a.m.k.

Einnig veltir maður fyrir sér hvers vegna vísitalan er látin hækka þegar verðbólgan er sköpuð af öðrum ástæðum en aukinni eftirspurn, sem sé, fallandi gengi t.d.  Er það eðlilegt?

[Egill Helgi Lárusson, 24.9.2009 kl. 13:39]

Verðbólga er aðfleiðing. Ástæðan er hins vegar þennsla (inflation) á peningamagni í umferð. Þetta helst svo aftur saman við þá staðreynd að bankarnir búa til yfir 90% af öllum peningum (og bera þar með ábyrgð á yfir 90% af allri verðbólgu). Aukin eftirspurn verður þegar fólk finnur fyrir því að meira er til að peningum og sjálfsblekking tekur völdin. Fólk heldur að góðæri sé skollið á og eykur neyslu. Gengið fellur svo gangvart öðrum gjaldmiðlum vegna þess að framboðið er orðið svo mikið. Rangfærslur og tilhneiging til þess að afbaka hlutina er svo almenn og rótgróin hjá hagfræðingum að það er ekki furða að fólk eigi erfitt með að skilja fræðina og þar með umhverfið í kringum sig.